Schaduw van het Afscheid
Het afscheid komt, zo stil en zo geleidelijk,
Een schaduw die zich over ons heen spreidt.
De tijd die vliegt, zo snel en zo verraderlijk,
Laat slechts herinnering in ons verschiet.
Wat eens was levend, wordt nu tot herinnering,
Een echo in de hallen van de tijd.
De liefde die wij deelden, zonder hinderling,
Blijft branden als een vlam in eeuwigheid.
Maar nu moet jij gaan, en ik blijf hier alleen,
Met lege handen en een hart vol pijn.
De sterren lijken nu zo kil en klein,
Zonder jouw licht om bij te zijn.
Tot wij weer samen zijn, in een ander leven,
Waar geen afscheid is, en liefde eeuwig blijft bestaan.
Een schaduw die zich over ons heen spreidt.
De tijd die vliegt, zo snel en zo verraderlijk,
Laat slechts herinnering in ons verschiet.
Wat eens was levend, wordt nu tot herinnering,
Een echo in de hallen van de tijd.
De liefde die wij deelden, zonder hinderling,
Blijft branden als een vlam in eeuwigheid.
Maar nu moet jij gaan, en ik blijf hier alleen,
Met lege handen en een hart vol pijn.
De sterren lijken nu zo kil en klein,
Zonder jouw licht om bij te zijn.
Tot wij weer samen zijn, in een ander leven,
Waar geen afscheid is, en liefde eeuwig blijft bestaan.
