Eeuwige Liefdesdans
Ernesta, mijn lief, al eenenveertig jaar,
Samen door dik en dun, door vreugd en pijn.
Jij lacht nog steeds, maakt mijn hart zo blij,
Ook al vergeet ik soms waar ik mijn sleutels liet.
Je kookt nog steeds die gerechten van weleer,
Al vraag ik me af wat er soms in zit.
Maar liefde en geduld, dat is jouw kunst,
En ik? Ik doe alsof ik het niet doorhad, heel snugger.
We dansen nog, zij het wat langzamer nu,
Jij leidt, ik volg, zoals het hoort.
De jaren vlogen, maar onze lach blijft puur,
Een schat aan herinneringen, een leven vol gloor.
Dus hier een sonnet, voor jou, mijn schat,
Een lichte noot, voor al die jaren, dat is het waard.
Samen door dik en dun, door vreugd en pijn.
Jij lacht nog steeds, maakt mijn hart zo blij,
Ook al vergeet ik soms waar ik mijn sleutels liet.
Je kookt nog steeds die gerechten van weleer,
Al vraag ik me af wat er soms in zit.
Maar liefde en geduld, dat is jouw kunst,
En ik? Ik doe alsof ik het niet doorhad, heel snugger.
We dansen nog, zij het wat langzamer nu,
Jij leidt, ik volg, zoals het hoort.
De jaren vlogen, maar onze lach blijft puur,
Een schat aan herinneringen, een leven vol gloor.
Dus hier een sonnet, voor jou, mijn schat,
Een lichte noot, voor al die jaren, dat is het waard.
