Melancholie van de Onbekende Werelden
In nevelen gehuld, waar tijd noch ruimte heerst,
Een wereld onbekend, door geen mens ooit bezocht.
De witte man kwam over zeeën, door het lot geleerd,
Hij bracht ons licht, doch ook de schaduw van zijn gedacht.
Melancholie waait door de lucht, een zucht van weleer,
Verhalen van verlies, van wat nooit meer zal zijn.
De onbekende werelden, nu in ons hart zo teer,
Dragen de sporen van zijn komst, voor altijd, fijn.
Zo gaan wij voort, tussen herinnering en droom,
Op zoek naar wat verloren ging in tijden van weleer.
De onbekende werelden, een melancholisch loon,
Voor hen die kwamen, gingen, en lieten ons alleen hier.
Een wereld onbekend, door geen mens ooit bezocht.
De witte man kwam over zeeën, door het lot geleerd,
Hij bracht ons licht, doch ook de schaduw van zijn gedacht.
Melancholie waait door de lucht, een zucht van weleer,
Verhalen van verlies, van wat nooit meer zal zijn.
De onbekende werelden, nu in ons hart zo teer,
Dragen de sporen van zijn komst, voor altijd, fijn.
Zo gaan wij voort, tussen herinnering en droom,
Op zoek naar wat verloren ging in tijden van weleer.
De onbekende werelden, een melancholisch loon,
Voor hen die kwamen, gingen, en lieten ons alleen hier.
