Schaduw van de Tijd
Aan de oever van de tijd, waar wij samen stonden,
Zie ik nu alleen jouw schaduw, in het maanlicht gebonden.
De wind fluistert jouw naam, door de wilgen zacht,
Maar jouw stem, mijn Lievek, hoor ik niet meer in de nacht.
De sterren schijnen helder, doch hun licht is koud,
Zonder jouw aanwezigheid, voelt de wereld oud.
Onze liefde, een verhaal dat de tijd niet spaart,
Blijft in mijn hart gegrift, een eeuwige smart.
Vaarwel, mijn Lievek, tot wij weer verenigd zijn,
Aan de andere zijde, waar de liefde blijft en is fijn.
Tot die tijd draag ik jou met mij, in stilte en in pijn,
Een afscheid zonder einde, tot ik jou weer omarm, voor altijd, mijn.
Zie ik nu alleen jouw schaduw, in het maanlicht gebonden.
De wind fluistert jouw naam, door de wilgen zacht,
Maar jouw stem, mijn Lievek, hoor ik niet meer in de nacht.
De sterren schijnen helder, doch hun licht is koud,
Zonder jouw aanwezigheid, voelt de wereld oud.
Onze liefde, een verhaal dat de tijd niet spaart,
Blijft in mijn hart gegrift, een eeuwige smart.
Vaarwel, mijn Lievek, tot wij weer verenigd zijn,
Aan de andere zijde, waar de liefde blijft en is fijn.
Tot die tijd draag ik jou met mij, in stilte en in pijn,
Een afscheid zonder einde, tot ik jou weer omarm, voor altijd, mijn.
