Golven van Herinnering
In stilte denk ik aan jou, oma lief,
Je lach, zo warm, verdween te snel, te kort.
De zee, jouw thuis, waar jij je hart aan bief,
Nu kust de wind jouw naam, een zacht akkoord.
Samen reisden wij, door landen ver,
Jouw hand in mijne, vol vertrouwen, kracht.
Eten, een feest, jouw liefde zonder er,
Een smaak van thuis, nu slechts in herinneringacht.
Jouw liefde voor het leven, groot en puur,
Een licht dat blijft, ook nu jij weg moest gaan.
In elke golf, in elke zonnestralen vuur,
Voel ik jouw aanwezigheid, een troost, een baan.
Oma, in rouw houd ik jouw beeld in stand,
Een liefde die nooit breekt, door tijd noch land.