Fluisterwind van Herinnering
In stilte denk ik aan jou, oma lief,
Jouw lach, zo warm, verdween in 't graf zo koud.
De zee, waar jij zo vaak naar keek, blijft dief,
Steelt nu jouw stem, jouw verhalen, jouw goud.
Samen reisden wij, door landen ver,
Jouw hand in mijne, veilig, sterk en trouw.
Nu eet ik alleen, herinneringen ter,
Aan tafel waar jij zat, nu leeg en rouw.
Jouw liefde voor het leven, groot en puur,
Gaf kleur aan dagen, grijs en zonder licht.
Nu voel ik enkel nog de pijn, zo zuur,
In 't hart dat jij verwarmde, nu zo dicht.
Oma, in de wind hoor ik jou nog,
Een zacht gefluister, troostend in de nacht.