Schubben der Wijsheid
In 't diep der zee, waar stilte heerst en droomt,
Waar schubben glanzen in het zilte licht,
Daar zwemmen vissen, in een wereld groot,
Hun koppen wijzen naar 't oneindig zicht.
Hun ogen, spiegels van de diepste zee,
Vertellen verhalen, oud en wijs van aard,
Elke schub een parel, een juweel zo vrij,
Een schat der oceanen, rijk en waard.
Zo laat ons leren van de vissenkop,
Die zwemt door stromen, tijd noch ruimte kent,
Een les van moed, van kracht, van nooit meer stop,
Totdat de horizon ons allen schendt.
In schubben schuilt een wereld, wijd en zijd,
Een bron van inspiratie, eeuwig, blij.