Nachtecho van Lieveke
In de stilte van de nacht,
waar de maan haar licht laat vallen,
sta ik hier, alleen met mijn gedachten.
Jouw lach, jouw stem, zo duidelijk in mijn geest,
als een echo die nooit vervaagt.
Mijn Lieveke, hoe ik je mis.
De dagen gaan voorbij, elk hetzelfde,
zonder jouw aanwezigheid, zonder jouw warmte.
Een leegte die niemand kan vullen.
Soms, als de wind zachtjes fluistert,
denk ik dat ik je hoor roepen.
Maar het is alleen maar de herinnering,
die speelt met mijn hart.
Mijn Lieveke, voor altijd in mijn gedachten,
voor altijd in mijn hart.
De afstand tussen ons is slechts tijd,
tot we elkaar weer ontmoeten.