Fluisterende Herfst
De herfstbries fluistert door de gouden bomen,
Een zacht geruis dat zomerherfst doet wenden.
De bladeren dansen, in kleuren die nooit komen,
Een schouwspel dat de ziel tot rust doet brengen.
De lucht, een deken van zachte grijze wolken,
Bewaakt de aarde in haar rustige slaap.
De wind, een kunstenaar, tekent met zijn stollen,
Een landschap vol verhalen, diep en raak.
De seizoenen wisselen, een eeuwig dansend spel,
Waar elk zijn eigen schoonheid heeft te bieden.
De herfst, een tijd van loslaten en telkens weer opstel,
Leert ons de schoonheid van vergankelijkheid en vrieden.
Laat de herfstbries je hart en geest verlichten,
En vind in elke verandering een nieuw begin, een nieuw gezicht.