Dans op de Rand
Op de toppen van mijn tenen reik ik,
naar een liefde die de horizon raakt.
Elke strekking, een verlangen dat vliegt,
maar de afstand blijft, onveranderd, onaangetast.
In de stilte van de nacht fluistert de wind,
verhalen van liefdes die nooit landden.
Toch blijf ik strekken, blijf ik dromen,
want in het reiken zelf, ligt de schoonheid verborgen.
Mijn tenen, dragers van mijn verlangen,
tastend naar een onzichtbare grens.
Een dans op de rand van het mogelijke,
waar elke beweging een ode is aan de hoop.