Schouwburglicht en Lachend Publiek
In 't schouwburg, doar 't licht al brandt,
De spelers stoan gereed, gespand.
Een grap hier, een lach doar,
't Publiek, dat lacht en joelt, moar.
De decor, 't is schoon en groots,
De kostuums, die zyn echt topklasse trots.
Een misstap hier, een val doar,
Maar 't maakt 't geheel mo juste moar.
De regisseur, die kijkt gespannen toe,
Hoopend dat alles zyn gangetje goe.
Een applaus, een bravo, 't is gedoan,
't Toneel, 't is e feest, van begin toet an.
In West-Vlaanderen, doar leeft 't er nog,
't Toneel, 't is e schat, e dierbaar log.