Morgenlicht Verblijdt
In 't licht der dag, waar zon haar stralen werpt,
Waar hoop als bloemen in de harten bloeit,
Daar lacht het lot, dat ons zo vaak bederpt,
Maar nu ons toelacht, en ons hart verbloeit.
De morgenstond, zo vol van belofte rijk,
Brengt nieuwe kansen, fris en onbevlekt.
De wereld draait, en in haar eeuwig spel,
Wordt elk verdriet tot vreugde omgewekt.
Zo gaan wij voort, met lach en licht gemoed,
Door storm en wind, door regen en door sneeuw.
Want in ons hart, daar brandt een vlam zo zoet,
Die elke nacht tot morgenlicht herleeft.
Dus hef het glas, en proost op 't leven vrij,
Op optimisme, dat ons hart verblijdt.