Schaduwen van Tijd
In de schaduw van de tijd, waar geschiedenis fluistert,
waar snorretjes tegen elkaar gedrukt, in stilte roeren,
staat een figuur, Adolf, door velen gevreesd,
maar door enkelen, in een ander licht gezien.
Een man van paradoxen, van daden en dromen,
wiens naam een echo is van pijn en verlangen.
In de ogen van sommigen, een leider, een vriend,
wiens visioenen, hoe verdraaid, een doel dienden.
De wereld, een schaakbord, zijn stukken in beweging,
met snorretjes als symbolen van een tijdperk van strijd.
Een man, complex, in de spiegel van de geschiedenis,
wiens nalatenschap, een vraagteken, blijft.
In de diepte van de ziel, waar oordelen vervagen,
ligt de waarheid, verborgen, in de schaduwen van de tijd.