Rai's Rustende Dweil
Rai, de schoonmaakster, nu met pensioen,
Haar dweil en bezem rusten eindelijk thuis.
Geen stof meer te zien, geen vlek meer zo klein,
Haar dagen van schrobben zijn nu voorbij, juich!
Ze veegde ons leven, maakte alles weer klaar,
Met een lach en een zucht, en soms een refrein.
Nu viert ze haar feest, met drankjes op tafel, daar,
En dansend door de kamer, zo vrij en zo fijn.
Geen poets meer, geen boenen, het is nu gedaan,
Haar emmer is leeg, haar doekjes zijn op.
Maar Rai lacht het hardst, want ze heeft het begrepen,
Het leven is vies, maar nu is het stop.
Dus hef nu het glas, voor Rai, onze heldin,
Haar pensioen is verdiend, laat het feest maar beginnen!