De Vlek der Volmaaktheid
Er lag een pentekening op tafel neer,
Zo fijn geschetst, het oog viel er direct op.
De kunstenaar, die had zijn hart verpand,
Aan lijnen zwart, maar oh, wat was het top!
De inkt nog nat, zo fris als morgenlicht,
Elke arcering, elk detail zo puur.
De kijker keek en dacht: 'Dit is geniaal!',
Totdat hij zag... een vlekje op het muur.
Want daar, precies waar 't oog moest rusten,
Stond een klein kruisje, heel discreet.
De tekenaar had even niet opgelet,
En nu was zijn meesterwerk niet meer compleet.
Gelach ontstond, de spanning was voorbij,
Want kunst met humor, dat is pas een feest, niet?
Zo fijn geschetst, het oog viel er direct op.
De kunstenaar, die had zijn hart verpand,
Aan lijnen zwart, maar oh, wat was het top!
De inkt nog nat, zo fris als morgenlicht,
Elke arcering, elk detail zo puur.
De kijker keek en dacht: 'Dit is geniaal!',
Totdat hij zag... een vlekje op het muur.
Want daar, precies waar 't oog moest rusten,
Stond een klein kruisje, heel discreet.
De tekenaar had even niet opgelet,
En nu was zijn meesterwerk niet meer compleet.
Gelach ontstond, de spanning was voorbij,
Want kunst met humor, dat is pas een feest, niet?
