Fluisterende Afsluiting
De deur gaat dicht, maar oh zo zacht,
geen knal, geen piep, geen enkel kracht.
Het is een kunst, dit stille doen,
zonder geluid, zonder gerucht, zonder moeite.
Een fluistering van hout op hout,
een zucht, een adem, nauwelijks hoorbaar stout.
Zo sluit ik jou, mijn deur, in stilte,
waar lawaai geen kans heeft, geen enkele ruzie.
En als het moet, dan doe ik het nog eens,
dit stille sluiten, dit rustige gemis.
Want wat is fijner dan een deur die zwijgt?
Alleen het weten dat hij dicht is, zonder strijd.
geen knal, geen piep, geen enkel kracht.
Het is een kunst, dit stille doen,
zonder geluid, zonder gerucht, zonder moeite.
Een fluistering van hout op hout,
een zucht, een adem, nauwelijks hoorbaar stout.
Zo sluit ik jou, mijn deur, in stilte,
waar lawaai geen kans heeft, geen enkele ruzie.
En als het moet, dan doe ik het nog eens,
dit stille sluiten, dit rustige gemis.
Want wat is fijner dan een deur die zwijgt?
Alleen het weten dat hij dicht is, zonder strijd.
