Kille Schat van Stilte
Het gemis dat diep in mij resideert,
Een leegte die geen woord ooit vult,
Als nacht die dageraad verziekt,
En stilte die mijn hart verstikt.
Ik zoek naar wat ik nooit meer vind,
Een schaduw van wat eens zo was,
De echo van een liefde, blind,
Verloren in een donker gras.
De tijd die heelt, doet ook verdwijnen,
De scherpe rand van pijn verzacht,
Maar onderhuids blijft het nog glijnen,
Een vuur dat nooit meer wordt ontwacht.
Zo draag ik dit gemis in stilte,
Een schat die mij voor altijd kilde.
Een leegte die geen woord ooit vult,
Als nacht die dageraad verziekt,
En stilte die mijn hart verstikt.
Ik zoek naar wat ik nooit meer vind,
Een schaduw van wat eens zo was,
De echo van een liefde, blind,
Verloren in een donker gras.
De tijd die heelt, doet ook verdwijnen,
De scherpe rand van pijn verzacht,
Maar onderhuids blijft het nog glijnen,
Een vuur dat nooit meer wordt ontwacht.
Zo draag ik dit gemis in stilte,
Een schat die mij voor altijd kilde.
