De Taal der Tijd
In het hart van het innerlijk landschap,
waar de wortels diep verankerd zijn,
staat de levensboom, een monument van tijd.
Zijn takken reiken naar de buitenwereld,
verstrengeld met de lucht, een dans van licht en schaduw.
Elk blad een verhaal, elk jaarring een leven,
in stilte spreekt hij de taal van het universum.
Een brug tussen aarde en hemel,
waar de ziel haar thuis vindt,
in de schaduw van de eeuwigheid.