Spiegel van Stilte
Onder de huid, waar niemand kijkt,
ligt een wereld van pijn, diep verborgen.
Elke snee, een schreeuw om hulp,
maar de stemmen worden gesmoord door de stilte.
In de spiegel, een vreemde staart terug,
met ogen vol vragen, zonder antwoorden.
De lucht is zwaar, de muren komen dichterbij,
en de nacht lijkt nooit te eindigen.
Toch, ergens in de duisternis,
glimt een sprankje hoop, klein maar aanwezig.
Een belofte van genezing, van begrip,
van een dag waarop de wonden niet meer spreken.