Schaduwziel
In de schaduw van de nacht,
waar stilte zwaar op de schouders drukt,
ligt een ziel, verscheurd door onzichtbare ketens.
Elke ademtocht, een gevecht,
iedere gedachte, een scherp mes
dat diepe wonden snijdt in het weefsel van het bestaan.
De spiegel toont een vreemde,
met ogen die de pijn van jaren dragen,
en littekens die verhalen vertellen die nooit worden gehoord.
In de stilte van het alleen zijn,
waar de wereld vervaagt tot een wazige droom,
vindt de strijd plaats, onzichtbaar voor de buitenwereld.
Een schreeuw die nooit wordt gehoord,
een tranenvloed die nooit wordt gezien,
in de diepte van de duisternis, zoekt de ziel naar een sprankje licht.