Inkt van Verleden
Broederschap, in inkt vastgelegd op huid,
Een teken van verbond, in jeugd gezet.
Nu eenentwintig, tijd die vlucht en schuift,
Herinnering aan banden die bestaan, en bleven.
De jaren gaan, maar wat je toen beleefd,
Blijft staan als letters in je vlees gegrift.
Een melancholie die je zacht omstrengelt,
Want niets blijft eeuwig, zelfs geen jeugdig rit.
De lach, de pijn, de strijd, het diepe weten,
Dat vriendschap kan verdwijnen in de mist.
Toch draag je trots dit symbool van verleden,
Een schild tegen vergetelheid, een kist.
Broederschap, een tattoo, tijdloos, stil,
Een echo van wat was, en altijd blijft.