Droge Tranen in het Café
In een café waar droge humor bloeit,
Zit ik te wachten tot de grap mij slaat.
Een man zegt droog: 'Ik heb mijn hond vermoed.'
De zaak lacht, maar ik vraag: 'Wat heeft hij gedaan?'
Hij kijkt me aan, alsof ik gek ben,
'Niets, hij is gewoon verdwenen.'
De stilte die nu valt, is om te snikken,
Tot iemand fluistert: 'Dat is pas een bikkel.'
We lachen allen, toch voel ik de pijn,
Van een grap die dieper gaat dan men zou denken.
Droge humor, scherp als een mes,
Maar soms snijdt het door de vlees.
Dus lach ik mee, maar in mijn hart,
Vraag ik me af: 'Waar is die hond nu?' echt apart.