Het Dansende Puntje
Er was eens een punt dat besloot uit te gaan,
Het liet alle komma's en strepen maar staan.
Het zei: 'Ik ben moe van het wachten en zijn,
Ik wil nu eens schitteren, ik wil nu maar schijn.'
De puntjes op i's waren diep onder de indruk,
Ze vonden het lef dat het puntje zo klonk.
'Oogpunt!' riep er een, 'Wat een durfal ben jij,
Om zomaar te zeggen: ik ga en ik blijf vrij.'
Het toppunt van gekte, zo vonden de rest,
Maar het puntje lachte en ging op zijn best.
Het danste en sprong over regels heen,
Een leven vol vreugd, het was nooit meer alleen.
Zo leefde het puntje in lichtheid en pret,
Een verhaal om nooit, maar dan nooit te verget.