Fluisteringen van het Woud
In de stilte van het woud,
waar de tijd zijn adem inhoudt,
staan de bomen als getuigen van eeuwen,
hun wortels diep in de aarde verweven.
Een fluistering tussen de bladeren,
een geheim dat alleen de wind kan dragen.
Hier, in de schaduw van het eeuwige groen,
vindt de ziel zijn verloren harmonie.
De bossen, een kathedraal zonder muren,
waar het licht door de takken breekt,
en elke stap een gebed is,
een eerbetoon aan de ongerepte schoonheid.
Hier, waar de wereld zijn masker aflegt,
blijft alleen de essentie over,
een diepe, onuitsprekelijke waarheid,
die alleen het hart kan verstaan.