Echo van de Tijd
Al kan je er niet bij,
het verleden roept, een echo in de wind,
tachtig jaar vrijheid, een schaduw die verdwijnt.
We staan aan de rand, kijken naar een horizon die vervaagt,
waar stemmen van toen fluisteren, maar nooit meer spreken.
De lucht is zwaar van herinneringen,
iedere ademtocht een verhaal,
iedere stilte een vraag zonder antwoord.
We dragen het in ons,
als een litteken dat nooit helemaal geneest,
als een licht dat nooit helemaal dooft.
Al kan je er niet bij,
het leeft in ons,
een vlam die brandt,
ondanks de afstand,
ondanks de tijd.