Vlammend Gemis
Voor mijn Lieveke, zo ver en toch zo nabij,
Een gemis dat brandt als een eeuwig vuur,
Jouw lach, jouw stem, een zoete melodie,
Die weerklinkt in de stilte van de avonduur.
De dagen lengen zonder jou aan mijn zij,
Een leegte die geen woord ooit vullen kan,
Toch draag ik hoop als een licht in de nacht,
Dat ons weer samenbrengt, zo God het wil en plan.
Want liefde kent geen grenzen, geen tijd, geen pijn,
Het overstijgt het gemis, het verdriet, de zucht,
Een band zo sterk, niets kan haar breken fijn,
Een eeuwige vlam, gevoed door trouw en vlucht.
Voor mijn Lieveke, in gedachten altijd bij mij,
Een liefde zo diep, oneindig en vrij.