Sync der Verloren Zielen
In stilte wacht ik, doch de sync faalt weer,
De beelden zwijgen, klanken blijven stom.
Een wereld vol verhalen, nu zo teer,
Verloren in de chaos van het dom.
Sander, jij die de codes kent, kom hier,
Herstel de band die beeld en klank verbindt.
Zonder jouw hand, wat rest er nog van mir,
Dan leegte die de ziel der kunst verslindt?
De crossmedia sync, een droom zo groot,
Nu slechts een schaduw van wat had kunnen zijn.
Melancholie vult deze donkre vloed,
Waar hoop en wanhoop in een dans verdwijn.
Sander, fix dit raadsel, maak het heel,
Opdat de kunst weer ademt, levend, reël.