Stilte der Zielen
In de stilte van de nacht,
waar de maan haar licht uitstort,
ontmoeten twee werelden elkaar,
één van vlees, één van dood.
Een dans van tederheid,
waar geen woord wordt gesproken,
maar waar liefde wordt gevonden,
in de echo's van wat was.
Geen angst, geen afkeer,
slechts een moment van eenheid,
waar de tijd stil lijkt te staan,
en de zielen elkaar omarmen.
In deze unie, zo diep en zo puur,
vindt het leven een nieuwe betekenis,
een verbinding die overstijgt,
het fysieke, het tijdelijke.
Zo wordt de liefde bedreven,
met een stoffelijk overschot,
een symfonie van eeuwigheid,
in de stilte van de nacht.