Stille Schaduw
In stilte draag ik mijn last,
een zwaarte die niemand ziet.
De glimlach die ik toon,
is maar een dunne laag over de pijn.
Men loopt voorbij, ziet niet de storm
van binnen, waar het altijd donker is.
De tranen vallen, maar verdwijnen
in de schaduw van het daglicht.
Ik schreeuw, maar zonder geluid,
in een wereld die doof is voor mijn leed.
De pijn is er, altijd aanwezig,
als een schaduw die nooit verdwijnt.
een zwaarte die niemand ziet.
De glimlach die ik toon,
is maar een dunne laag over de pijn.
Men loopt voorbij, ziet niet de storm
van binnen, waar het altijd donker is.
De tranen vallen, maar verdwijnen
in de schaduw van het daglicht.
Ik schreeuw, maar zonder geluid,
in een wereld die doof is voor mijn leed.
De pijn is er, altijd aanwezig,
als een schaduw die nooit verdwijnt.
