Schaduw van Schoonheid
In stilte liggen zij, zo diep verborgen,
van bruinige tot pikzwarte anussen,
een wereld rijk, vol contrasten en zorgen,
waar licht en donker in elkaar kunnen vloeien.
Wit gebleekt, een teken van verandering,
een streven naar wat men schoonheid noemt,
maar in hun kern, een kracht, een verankering,
die in de schaduw van het leven woont.
Zij spreken van een aardse schoonheid,
een waarheid die niet iedereen wil zien,
in harigheid, een rauwe eerlijkheid,
die ons herinnert aan waar we vandaan zijn.
Dus laat ons deze anussen eren,
als symbolen van het leven, puur en waar.