Rosalie's Rust
Rosalie, zo fier, met pensioen nu,
Haar dagen van zorg zijn voorbij, dat is puur.
CZ zwaait haar uit, met een lach en een zoen,
Anjo staat klaar, om haar te horen, niet doen.
Geen alarm meer dat vroeg uit bed jaagt,
Geen files meer die haar dag verzaagt.
Ze leest nu een boek, of tuiniert wat rond,
Geniet van de stilte, het vredige stond.
Haar collega’s missen haar scherpe geest,
Maar Rosalie lacht, nu is het haar feest.
Met Anjo aan haar zij, en tijd om te dromen,
Is pensioen een feest, zonder ergens te hommen.
Zo gaat Rosalie, vol vreugde en plezier,
Het pensioen in, als een ware pionier.