Rails van Vreugde
Mijn papa, een man van vrachtwagens en staal,
Droomt van modeltreinen, een spoor dat nooit haalt.
Met flauwe grapjes die hij altijd vertelt,
Is de vreugde in huis, nooit ver weg gesteld.
Hij bouwt zijn wereld, stukje bij beetje,
Waar locomotieven door de kamer rijden.
Elke bocht, elke brug, een avontuur op zich,
In zijn spoorwegrijk, is hij de koning, rijk.
De vrachtwagen staat stil, de treinen gaan door,
In zijn hart is de vreugde, een eeuwig decor.
Met een lach en een grap, maakt hij elke dag licht,
In zijn wereld van rails, is alles precies recht.
Zo leeft mijn papa, met vreugde en plezier,
Een man van staal, met een hart van papier.