Bloemen van de Ziel
In 't veld waar zon en dauw elkaar ontmoeten,
Staan bloemen fier, hun kleuren fier gestrooid.
Zoals jouw lach, die mij zo vaak heeft ontroerd,
Een lentebries die door mijn ziel is gegleden.
Hun blaadjes open, naar het licht gekeerd,
Zo open als jouw hart, zo puur en vrij.
Elke bloem een verhaal, een zacht melodie,
Dat zingt van liefde, nooit meer ongehoord.
En als de avond valt en zij zich sluiten,
Blijft jouw lach, als bloemen in mijn droom,
Een lichtend baken in het donkerst uur.
Zo blijft de natuur, zo blijft jouw glimlach schijnen,
Een eeuwig vuur, een onvergankelijk bloem,
Dat mij inspireert, en geeft de kracht om te durven.