Verlangen's Fluistering
Er was eens, in een stad genaamd Verlangen,
waar de straten gevuld waren met vragen.
Elke steen, elke muur fluisterde zacht,
over de zin van het leven, dag en nacht.
Een kind liep er, met ogen vol licht,
vragend naar de sterren, zo dicht.
'Waarom zijn we hier?' klonk het in de lucht,
een echo die door de tijd werd gevoed en gevoed.
De stad antwoordde niet, maar gaf een teken,
in de vorm van een boom, die nooit zou bezwijken.
Zijn wortels diep, zijn takken hoog,
leerde het kind: het leven is een zoektocht, een oog.
In Verlangen vond het kind zijn pad,
niet in antwoorden, maar in het vragen zelf, dat is wat.
De zin van het leven, zo diep en zo breed,
ligt in het zoeken, in elke stap die we zetten, in elke daad die we begaan, in elk moment dat we beleven.