Laatste Licht der Eeuwigheid
Een laatste maal, de klokken luiden zacht,
De sneeuw valt stil op 't dorp, in nacht gehuld.
De kaarsen branden, doch hun licht is koud,
Een schaduw van wat eens zo vrolijk was.
De geur van dennen, mengt zich met verdriet,
Een feest van licht, nu donker in ons hart.
De sterren schijnen, doch hun glans is vaag,
Een laatste maal, voorbij, voor altijd weg.
De tijd, die vliedt, neemt mee wat eens ons bond,
Een kerst van weleer, in herinnering verzonken.
Nu staan wij hier, in stilte, hand in hand,
Een laatste maal, in 't licht der eeuwigheid.