Laatste Lach
De hoofdverpleegster, streng maar fair,
Binnen een jaar gaat zij met pensioen daar.
Haar regels zijn hard, haar lach is zeldzaam,
Maar haar team blijft lachen, toch wel bijnaam.
Ze telt de dagen, zij wil naar huis,
Waar rust en vrede zijn haar buis.
Geen alarmen, geen nachtdienst meer,
Alleen maar slapen, dat is haar begeer.
Haar opvolgers wachten, vol met vrees,
Want wie kan voldoen aan haar eisen, wie geeft hen vrede?
Maar zij lacht en zegt: 'Het komt wel goed',
Want succes is iets wat je zelf doet.
Dus hier een toast op haar laatste jaar,
Moge het vol zijn met vreugde en haar.